Mniej można tu powiedzieć o przyszłości ISST, o której dyskutowano na Walnym Zgromadzeniu. Przyjęto dwa nowe stowarzyszenia (Australia i Nowa Zelandia oraz RPA). Spotkanie było dobrze przygotowane i sprawnie przeprowadzone. Batya Brosh-Palmoni, przewodnicząca IIJP, Izraelskiego Instytutu Psychologii Jungowskiej ku czci Ericha Neumanna, powiedziała podczas ceremonii otwarcia, że musimy poszerzyć nasze spojrzenie, ponieważ z naszej teorii i pracy klinicznej uczyniliśmy niemal „dekoracyjne getto”. Jaźń ma jednak charakter całościowy, kosmiczny zatem naprawdę musimy zaangażować się w trudności naszych czasów. Konferencja odbywała się na górze, niejako poza dynamiczną i czasem groźną sytuacją Izraela. Przez długi czas było sporne i niepewne, czy konferencja w ogóle może się odbyć.
W ten sposób polityka weszła do naszej konferencji. Już pierwszego wieczoru na sali zrobiło się zamieszanie, gdy okazało się, że prezydent Netanjahu zdymisjonował właśnie ministra obrony, który jest jednym z krytyków tzw. reformy prawnej. Była to akcja bez precedensu, niebezpieczna zwłaszcza w czasie ramadanu. Wcześniej odbyły się demonstracje z udziałem setek tysięcy uczestników na rzecz demokracji. Jedna z koleżanek powiedziała mi, że jej trzy wnuczki są żołnierzami w armii i nie wiedzą, czy mogą ufać swoim przełożonym. Wielu pilotów izraelskich sił powietrznych odmówiło przyjazdu na ćwiczenia rezerwistów w kolejnych dniach; niektórzy obawiali się wojny domowej. We wtorek wieczorem odbył się wykład założyciela i pierwszego prezesa Israel Democracy Institute (IDI), w Jerozolimie, historyka i jednego z czołowych izraelskich ekspertów od reform politycznych, Arye Carmona, na temat: „Budowanie demokracji na piasku: Izrael bez konstytucji”. Powiedział on, że obecne demonstracje są pierwszymi w historii Izraela i że Netanyahu być może wkrótce straci immunitet. Około jedna czwarta obywateli Izraela to Palestyńczycy. Po 1998 roku do Izraela przybyła z Rosji duża liczba Żydów, których psychologia różni się od psychologii pierwotnych Żydów aszkenazyjskich („niemieckich”) i sefardyjskich. Ogólnie rzecz biorąc, około dziewięciomilionowe społeczeństwo izraelskie rozdrabnia się na wiele heterogenicznych grup. Nawiasem mówiąc, konflikty na terytoriach okupowanych nie odgrywały roli w demonstracjach; dotyczyły one wewnętrznej izraelskiej walki o demokrację. Niemniej jednak w świetle konfliktu izraelsko-palestyńskiego, wielką zasługą izraelskich piarowców jest to, że teraz rozpoczęto również współpracę z palestyńskimi terapeutami, nawet tymi z Gazy. Ponownie stało się dla mnie jasne, że istnienie państwa Izrael ma nieocenione znaczenie po tysiącach lat wykluczenia i prześladowań jako ojczyzna dla Żydów. Dlatego tak ważne było, aby Kongres – to spotkanie miało miejsce. Przybyliśmy tu we właściwym momencie, aby wesprzeć naszych kolegów z obu stron.
Mimo napięć Kongres przebiegał w niezwykle przyjaznej atmosferze i sympatii. Pomogło w tym wiele drobnych wzajemnych podarunków i zabranie małych próbek piasku ze wszystkich ponad trzydziestu krajów, które uczestnicy przywieźli ze sobą na Kongres. Pomimo obecności takich tematów jak wysiedlenia, Holokaust, wina i wojna, możliwe było naprawdę owocne i dobre spotkanie.
Jak bardzo ukryte i wybuchowe są konflikty, stało się dla nas jasne, gdy wraz z moją żoną Beate Kortendieck-Rasche wybraliśmy się na kilka dni z Michalem i Tristanem Troudartami na północ, do Galilei. Ominęliśmy okupowane terytoria Zachodniego Brzegu i dotarliśmy nad Jezioro Galilejskie. Tutaj, w pięknym krajobrazie, znajdują się miejsca pracy Jezusa z Nazaretu, miejsce jego chrztu dokonanego przez Jana, jego miasteczko Kafarnaum, góra Kazania na Górze Błogosławieństw. Na północy, w pobliżu źródeł rzeki Jordan, znajdują się ośnieżone góry Hermon i Wzgórza Golan. Dzień po powrocie stamtąd ponownie uderzyły rakiety z pobliskiego Libanu. W kibucu naszego przyjaciela Mordechaja Zellera doszło do ataku terrorystycznego, w Tel Awiwie był martwy turysta i ranni ludzie. Wieczorem 31 marca zostaliśmy złapani w ogromnym arabskim tłumie przy Bramie Damasceńskiej w pobliżu wschodniej ściany miasta, wracając właśnie z piątkowych modlitw w meczecie Al Aksa. Droga przy Górze Oliwnej i cmentarzach była zatłoczona ludźmi i pojazdami, było wyjątkowo niewygodnie, ale pozostało spokojnie.
Przyszłość Izraela, a wraz z nią przyszłość tamtejszej Terapii w Piaskownicy, będzie zależała od tego, czy to państwo, czy jego żydowska i arabska ludność zdołają stworzyć wspólne i bardziej pokojowe społeczeństwo. Konferencja International Society for Sandplay Therapy ISST była małym impulsem dającym nadzieję, że może to być możliwe. Wielkie podziękowania dla izraelskich i palestyńskich kolegów!
1 thoughts on “cz 3 O Kongresie Sandplay Therapy ISST 2023 w Izraelu”
Komentarze są niedostępne